Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Πως μπορούμε να πολλαπλασιάζουμε ,δημιουργώντας παραγωγικά μελίσσια

Από έναν σοβαρο επαγγελματια βασιλοτροφο που ειχα την χαρα και την τυχη να τον γνωρισω.....
Και το πιο σημαντικο.....παντα ανοικτος ως προς τις συμβουλες σε οποιον των ρωτάει κατι.....


Γιωργος Λυμπερόπουλος   Σπαρτη




Έχουμε μια ομάδα 5 μελισσιών, όπου στο 1 από τα 5 βάζουμε ένα διάφραγμα και ένα κενό πάτωμα πάνω στο διάφραγμα .


Μετά παίρνουμε από τα 4 μελίσσια ένα γόνο και ένα μέλι από το καθένα χωρίς τις μέλισσες και το τοποθετούμε στο μελίσσι που έχουμε βάλει κενό πάτωμα.


Τους γόνους στη μέση και τα μέλια στης δύο άκρες .


Σε 8-10 μέρες που θα έχουν σφραγιστεί οι γόνοι , κάνουμε μετάγγιση και εισαγάγουμε μία νέα βασίλισσα και το μεταφέρουμε τουλάχιστον 4 χιλιόμετρα μακρυά .(Αυτό μπορεί να επαναλαμβάνετε κάθε 10 μέρες ).

Παρατηρήσεις :

1.Με το τρόπο αυτό δε σπάμε το πυρήνα του μελισσιού και έτσι τα μελίσσια είναι παραγωγικά.

2.Στο καινούργιο μελίσσι έχει συγκροτηθεί με κατάλληλο πληθυσμό όλων των ηλικιών .

3.Τη βασίλισσα την δέχεται 100% γιατί έχει μόνο σφραγισμένους γόνους.

4.Σε 20-21 μέρες το μελίσσι αυτό είναι δυόροφο και παραγωγικό.

5.Όταν πολλαπλασιάζουμε τα μελίσσια μας μόνοι μας,δεν γνωρίζουμε αν έχουμε βάλει το κατάλληλο πληθυσμό και τη κατάλληλη ηλικία των μελισσιών για αυτό παρατηρείτε άλλα να αναπτύσσονται πιο γρήγορα και άλλα αργότερα .
Όπου αυτά θέλουν πολύ φροντίδα.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Ο μοναχός Brother Adam (Karl Kehrle)





Ο Βενεδικτίνος μοναχός Brother Adam ήταν ένας από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία της μελισσοκομίας., γνωστός ως ο άνθρωπος που έψαχνε για την τέλεια μέλισσα.
 Ο αδελφός Adam ήθελε να συνδυάσει τις καλύτερες ιδιότητες από διαφορετικές φυλές σε μια νέα μέλισσα, μια φυλή συνδυασμού, προκειμένου να δημιουργήσει μια έξοχη μέλισσα που να συνδυάζει μια μέγιστη συγκομιδή με αντοχή στις ασθένειες και ελάχιστη εργασία.


 Γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1898 στη νότια Γερμανία και το λαϊκό του όνομα ήταν Karl Kehrle. Όταν ήταν 12 ετών λόγω προβλημάτων υγείας τον έστειλε η μητέρα του στο βενεδικτιανό μοναστήρι του Buckfast, στην κομητεία του Ντέβον της Νοτιοδυτικής Αγγλίας με σκοπό να ζήσει τη ζωή του ως μοναχός.


 Το 1915 άρχισε να εργάζεται στο μελισσοκομείο της μονής και το 1919 έγινε υπεύθυνος του μελισσοκομείου. Όταν το 1915 το άκαρι Acarine εισέβαλε στα βρετανικά νησιά, εξολόθρευσε τις εγγενείς μαύρες μέλισσες.
Τότε αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι για να βρει και να συλλέξει βασίλισσες που δεν θα σμηνουργούσαν, θα γεννούσαν πολύ, θα κουβαλούσαν πολύ μέλι, δεν θα λεηλατούσαν και άλλες ιδιότητες.


 Έκανε συλλογή από βασίλισσες και μέλισσες συγκρίνοντας τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα τους ανάλογα με τις περιοχές που αυτές ζούσαν.
Επειδή το ταξίδι που έκανε ήταν μεγάλο (110.000 μίλια συνολικά) οι βασίλισσες ζευγάρωναν με κηφήνες από άλλες ράτσες μελισσών και έτσι αυτή η διαγώνια αναπαραγωγή έκανε να χαθούν τα καθαρά χαρακτηριστικά της κάθε φυλής.


Οι καλύτερες από αυτές τις αποικίες διαμόρφωσαν τη βάση της νέας μέλισσας του μοναχού Adam. Ο μοναχός Adam είναι ευρύτερα γνωστός για την ανάπτυξη της ράτσας μελισσών «Buckfast».
Σε αυτήν βρήκε τα χαρακτηριστικά που αναζητούσε..


Ο Adam παραιτήθηκε από το τμήμα μελισσών στην ηλικία των 93 ετών.
Πέθανε την 1η Σεπτεμβρίου του 1996 στο 99ο έτος του.
 Έλαβε διάφορα βραβεία, όπως Order of British empire (1973) και German Bundesverdienstkreuz (1974).


Στις 2 Οκτωβρίου 1987 διορίστηκε τιμητικά διδάκτορας λόγω της ικανότητάς του στη μελισσοκομία στο Σουηδικό πανεπιστήμιο των γεωργικών επιστημών.
 Τα αποτελέσματα των μελετών του και τα στοιχεία τα παρέδωσε σε αυτούς που μελετούν τα μορφομετρικά στοιχεία της mellifera Apis και συγκεκριμένα η συλλογή του δόθηκε στο Ερευνητικό Μελισσοκομικό Ινστιτούτο Oberusal του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης.



Κατά την επίσκεψη του στην Ελλάδα το 1952, ήρθε στην Κρήτη όπου εντυπωσιασμένος από τα χαρακτηριστικά μελέτησε την ντόπια μέλισσα με την άγρια συμπεριφορά.



Προς τιμή αυτού του μεγάλου μελισσοκόμου, δόθηκε στην μέλισσα της Κρήτης η ονομασία Adami.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

Μελι με κονιακ

Εύκολο να γίνει, με υλικά που συνήθως έχουμε πάντα στο σπίτι και το κυριότερο δεν χρειάζεται να περιμένουμε πολύ για να το δοκιμάσουμε......




Υλικα


470 ml κονιάκ
250 γρ. μέλι
φλούδα από ένα πορτοκάλι
240 ml ζεστό (όχι καυτό) νερό
1 καρφ. γαρύφαλο
2 ξυλάκια κανέλας

Εκτελεση

Σε γυάλινο βάζο διαλύουμε πολύ καλά το μέλι μας στο ζεστό νερό.
Προσθέτουμε τη βότκα ή το κονιάκ, τα μπαχαρικά μας και τη φλούδα πορτοκαλιού.
Αφήνουμε για 3 εβδομάδες και αν θέλουμε να μην έχει πολύ έντονη τη μυρωδιά του πορτοκαλιού αφαιρούμε τη φλούδα.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Μπεκατσα...η βελουδοματα κυρια του βορρα



Η μπεκάτσα (Scolopax rusticola) είναι από εκείνα τα πουλιά που ασκούσαν ανέκαθεν γοητεία στους κατοίκους των περιοχών, όπου σύχναζε, με αποτέλεσμα να κοσμείται από  επίθετα ή παρατσούκλια, που είναι διαφορετικά από τις λαϊκές της ονομασίες, κάποια με πιθανή ξένη προέλευση.


Η θέση των οφθαλμών της, όπως και η στιλπνάδα της καστανόμαυρης ίριδας, προσδίδουν μια «γοητευτική» χροιά στο βλέμμα της, που τής έχουν χαρίσει το χαρακτηριστικό προσωνύμιο «βελουδομάτα».
Επίσης, είναι γνωστή ως: μακρομύτα, μεγαλομάτα, γαλαζοπόδαρη, κουκουβαγιοκέφαλη, αλλά και «μυστηριώδης κυρία των δρυμών», «γοητευτική κυρία του βορρά», «αγγλοπρεπέστατη κυρία», «βασίλισσα του λόγγου».


Πέπλο μυστηρίου καλύπτει τη ζωή και δράση της τόσο τη νύχτα όσο και την ημέρα, αφού η παρατήρησή της είναι από εξαιρετικά δύσκολη ως αδύνατη.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα στην εμφάνιση της που δύσκολα θα ξεχάσει όποιος την πρωτοδεί είναι το ράμφος της. Από τα 35-45 εκατοστά του συνολικού μήκους της, 6-7 εκ. καταλαμβάνει το ράμφος της που δεν αποτελεί μια απλή κεράτινη και εύκαμπτη προεξοχή αλλά ένα πολύπλοκο όργανο αποτελούμενο από μυς, τένοντες και αισθητήρια νεύρα που λειτουργούν σαν ραντάρ εντοπισμού της αγαπημένης της τροφής: των σκουληκιών.

Οι μπεκάτσες αναζητούν την βασική τροφή τους, τούς γαιοσκώληκες, σε μαλακό έδαφος. Η αναζήτηση της τροφής, γίνεται για λόγους ασφαλείας, τις ώρες με λιγοστό φως και, συνήθως τη νύχτα κατά τη διάρκεια του χειμώνα.


Τον κύριο ρόλο στην αναζήτηση τροφής έχει το μακρύ ράμφος τους, το οποίο βυθίζουν σε κάθε βηματισμό, σχολαστικά στο μαλακό έδαφος, περίπου κατά το 1/3 του μήκους του. Οι εξαιρετικά ευαίσθητες νευρικές απολήξεις που βρίθουν στο άκρο του, ευαισθητοποιούνται από οποιαδήποτε διαταραχή στο υπέδαφος, ιδιαίτερα από τις μικροκινήσεις των γαιοσκωλήκων.

 Μόλις, η λεία γίνει αντιληπτή, το πουλί βυθίζει ολόκληρο πλέον το ράμφος στο έδαφος. Όταν το μέγεθος του σκουληκιού είναι μικρό, η λεία αναρροφάται, αλλά σε μεγαλύτερα σκουλήκια, το άνω μέρος (ρινοθήκη) λυγίζεται επιδέξια και η λεία συλλαμβάνεται και εξάγεται από το χώμα.

Ωστόσο, επειδή οι μπεκάτσες βασίζονται στον συγκεκριμένο τρόπο αναζήτησης τροφής, είναι εξαιρετικά ευάλωτες κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν το έδαφος είναι παγωμένο.  Τις παγερές νύχτες τυχαίνει να παγώνει το έδαφος και όταν έχει το ράμφος της μέσα, το πρωί τη βρίσκουν οι χωρικοί παγωμένη μη μπορώντας να κινηθεί.

H μοναδικότητά της, τόσο ως προς την εμφάνιση όσο και ως προς τη συμπεριφορά, την κάνει ένα εξαιρετικό και πολυπόθητο θήραμα.