Βασιλιάς όλων των μελιών είναι εκείνο που βρίσκεται “κρυμμένο” στις κουφάλες των δέντρων και το παράγουν οι άγριες μέλισσες, που βρίσκουν καταφύγιο σε απομακρυσμένα δάση. Το άγριο μέλι είναι το καλύτερο και το ακριβότερο στον κόσμο. Και το βρίσκει κανείς πλέον μόνο στους πρόποδες των Ουραλίων, στη Μπασκιρία, καθώς είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη του πλανήτη όπου η συγκεκριμένη “άγρια” τέχνη της μελισσοκομίας διατηρείται έως τις μέρες μας.
Η παραγωγή μελιού από το κοίλωμα δέντρου άρχισε να εξαφανίζεται αφότου εφευρέθηκαν οι κυψέλες και τα μελίσσια, κάποτε όμως, ήταν ο μοναδικός τρόπος εξασφάλισης του μελιού. Το κοίλωμα στο δέντρο μπορεί να είναι φυσικό ή τεχνητό, αλλά οι μέλισσες που ζουν εκεί, είναι μόνο άγριες και του δάσους. Στη Μπασκιρία, για την επιβίωση της άγριας μέλισσας δημιουργήθηκε η προστατευόμενη περιοχή Σουλγκάν-Τας, ενώ μαζί με τις μέλισσες τέθηκε υπό προστασία και το αρχαίο επάγγελμα του μελισσοκόμου της συγκεκριμένης παραγωγής.
Ο μελισσοκόμος αυτού του είδους, συνδυάζει μια σειρά από διάφορες γνώσεις και ικανότητες. Γνωρίζει εαν το έτος ήταν καλό για τις μέλισσες, τι είναι αυτό που τους λείπει, πότε πρέπει να συλλέξει το μέλι και πόσο από αυτό. Οι συγκεκριμένοι μελισσοκόμοι δεν παίρνουν από την κουφάλα όλο το μέλι, αλλά αφήνουν και την ποσότητα που είναι αναγκαία στις μέλισσες για να βγάλουν το χειμώνα. Επιπλέον, προσπαθούν να μην επεμβαίνουν πολύ στον εξαιρετικά οργανωμένο μηχανισμό της ζωής των μελισσών. Άλλωστε, στην περίπτωση αυτή το μέλι που παράγεται είναι καλύτερο.
Εφόσον η διαδικασία πραγματοποιείται στο δάσος, ο μελισσοκόμος πρέπει να διαθέτει τις ικανότητες ενός ανιχνευτή του δάσους για να διαβάζει τα σημάδια. Τα κουνάβια και οι αρκούδες είναι γνωστοί κυνηγοί μελιού. Ο κίνδυνος να βρεθούν αντιμέτωποι με αρκούδα είναι υπαρκτός και σήμερα, επειδή οι κουφάλες βρίσκονται σε προστατευόμενες περιοχές όπου το άγριο θηρίο αισθάνεται άνετα.
Χειρότερα από τις αρκούδες, φέρονται μόνο οι άνθρωποι. Οι κλέφτες μελιού χρησιμοποιούν κάθε αθέμιτο μέσο. Προκειμένου να εξασφαλίσουν την κουφάλα με το μέλι, μπορούν να κόψουν ακόμη και το δέντρο, κάτι που ευτυχώς δεν συμβαίνει συχνά. Το να βρεις μέσα στο δάσος τα διασκορπισμένα σε διάφορα σημεία του δάσους δέντρα με το μέλι, δεν είναι εύκολο πράγμα.
Στο μελισσοκομείο, τη ζωή της μέλισσας διευθύνει ο άνθρωπος, σκοπός του οποίου είναι να συγκεντρώσει μέσα στη σεζόν όσο γίνεται περισσότερο μέλι από κάθε οικογένεια μελισσών. Οι σπιτικές μέλισσες εκτελούν μονότονα το πρόγραμμα στην κυψέλη μερικές φορές το χρόνο, κάτι σαν γραμμή παραγωγής. Ενώ οι άγριες μέλισσες δεν αισθάνονται καμιά πίεση εκ των άνω. Επιλέγουν οι ίδιες το μέρος για το «σπίτι» τους, κτίζουν οι ίδιες τα κελιά τους με τα δικά τους υλικά από τη φύση. Αυτό απαιτεί περισσότερο χρόνο, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι ένα απλά φυσικό μέλι, αλλά ένα μέλι αληθινά γεμάτο με ωφέλιμα ένζυμα, βιταμίνες, αμινοξέα, ακόμη και ορμόνες. Το κερί και η πρόπολη στο άγριο μέλι, περιέχονται και αυτά σε μεγαλύτερες ποσότητες από ό,τι στο μέλι του μελισσοκομείου.
Επίσης, ο τρύγος του άγριου μελιού γίνεται μόνο μια φορά το χρόνο, στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν έχει αληθινά ωριμάσει πλέον. Είναι ακριβώς η εποχή που οι μέλισσες σφραγίζουν τα κελιά τους για το «ξεχειμώνιασμα».
Όλες αυτές οι προσπάθειες γίνονται προς χάριν του τελικού αποτελέσματος, της συλλογής του μελιού. Υπό μια έννοια, είναι η στιγμή της δικαίωσης του μελισσοκόμου για τον κόπο του. Σε μια μέρα μπορούν να συγκεντρωθούν 15-25 κιλά μελιού. Το άγριο μέλι διατηρείται για πάρα πολύ καιρό και όσο πιο μακριά από τον τόπο περισυλλογής του πωλείται, τόσο υψηλότερη είναι η τιμή του. Στις μέρες μας το άγριο μέλι είναι το ακριβότερο μέλι στον κόσμο.
Η παραγωγή μελιού από το κοίλωμα δέντρου άρχισε να εξαφανίζεται αφότου εφευρέθηκαν οι κυψέλες και τα μελίσσια, κάποτε όμως, ήταν ο μοναδικός τρόπος εξασφάλισης του μελιού. Το κοίλωμα στο δέντρο μπορεί να είναι φυσικό ή τεχνητό, αλλά οι μέλισσες που ζουν εκεί, είναι μόνο άγριες και του δάσους. Στη Μπασκιρία, για την επιβίωση της άγριας μέλισσας δημιουργήθηκε η προστατευόμενη περιοχή Σουλγκάν-Τας, ενώ μαζί με τις μέλισσες τέθηκε υπό προστασία και το αρχαίο επάγγελμα του μελισσοκόμου της συγκεκριμένης παραγωγής.
Ο μελισσοκόμος αυτού του είδους, συνδυάζει μια σειρά από διάφορες γνώσεις και ικανότητες. Γνωρίζει εαν το έτος ήταν καλό για τις μέλισσες, τι είναι αυτό που τους λείπει, πότε πρέπει να συλλέξει το μέλι και πόσο από αυτό. Οι συγκεκριμένοι μελισσοκόμοι δεν παίρνουν από την κουφάλα όλο το μέλι, αλλά αφήνουν και την ποσότητα που είναι αναγκαία στις μέλισσες για να βγάλουν το χειμώνα. Επιπλέον, προσπαθούν να μην επεμβαίνουν πολύ στον εξαιρετικά οργανωμένο μηχανισμό της ζωής των μελισσών. Άλλωστε, στην περίπτωση αυτή το μέλι που παράγεται είναι καλύτερο.
Στα χνάρια της αρκούδας!
Χειρότερα από τις αρκούδες, φέρονται μόνο οι άνθρωποι. Οι κλέφτες μελιού χρησιμοποιούν κάθε αθέμιτο μέσο. Προκειμένου να εξασφαλίσουν την κουφάλα με το μέλι, μπορούν να κόψουν ακόμη και το δέντρο, κάτι που ευτυχώς δεν συμβαίνει συχνά. Το να βρεις μέσα στο δάσος τα διασκορπισμένα σε διάφορα σημεία του δάσους δέντρα με το μέλι, δεν είναι εύκολο πράγμα.
Γεύση ελευθερίας
Η βασική διαφορά της άγριας κυψέλης από εκείνη του μελισσοκομείου, βρίσκεται στο ότι στην «παρασκευή» του άγριου μελιού δεν επεμβαίνει καθόλου ο άνθρωπος. Ως γνωστόν, το μέλι αποτελεί προϊόν της χώνευσης του νέκταρ των λουλουδιών στον οργανισμό της μέλισσας που παράγει μέλι. Όλες οι μέλισσες στον κόσμο το κάνουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Στη συνέχεια όμως, οι δρόμοι της άγριας και της οικόσιτης μέλισσας, χωρίζουν. Επίσης, ο τρύγος του άγριου μελιού γίνεται μόνο μια φορά το χρόνο, στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν έχει αληθινά ωριμάσει πλέον. Είναι ακριβώς η εποχή που οι μέλισσες σφραγίζουν τα κελιά τους για το «ξεχειμώνιασμα».
Το ακριβότερο μέλι στον κόσμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.